Door ivqozfsh_benl@k... op
Waar moet ik beginnen?
Het boek. Ik las het uit in no-time. Het sleurde me mee in de wondere wereld van John Green. En dat hebben m'n oogballen geweten. Liters vocht verloren. Nou ja... Liters...
Het boek ontroert je op een manier zoals niets anders je zou kunnen ontroeren. Enkel een goed boek kan dat in die mate. Het waren geen tranen van geluk, geen tranen van verdriet. Wel tranen van medeleven. Je wordt zo meegetrokken in het verhaal en het doet wat met je. Het doet echt wat met je.
Toen ik zag dat de film uitkwam, dacht ik enerzijds: "Oh my god, die moet ik zien! Razend benieuwd!" maar anderzijds: "Niets kan tippen aan het boek zelf." Voet bij stuk was ik ervan overtuigd dat het boek beter zou zijn dan de verfilmde versie ervan.
Na het zien van de film blijf ik dan ook bij die mening. Hoewel het aardig in de buurt kwam van "Ik vond de film steengoed!"
Had ik het boek nooit gelezen, zou ik iets in die aard gezegd hebben. Maar nu niet. Ik ben volledig verknocht aan de papieren versie en de woorden van deze auteur.
Eerst lezen, dan kijken.
Een bijna twee uur lange film kijken met een krop in de keel en tranen in de ogen is redelijk lastig. Maar ik heb het overleefd. Ik heb slechts twee tranen over m'n wangen laten rollen. In vergelijking met de rest van de zaal, was dat niets.
Ik liet m'n tranen de vrije loop wanneer [***].
Er waren nog emotionele scènes in de film, uiteraard, maar enkel bij deze brak ik.
Ik had me Peter Van Houten wel ongeveer zo voorgesteld. Alsook de plaats waar de hoofdpersonages voor het eerst gekust hebben.
Ook de kelder van Gus leek aardig op mijn verbeelding. Alhoewel. Het was een stuk moderner in de film.
Heerlijk wel hoe de quotes letterlijk in de film werden gebracht. Van begin tot einde. "I'm on a rollercoaster that only goes up, my friend."
Een virtuele high five met Meneer Green.
Leuk detail: Augustus spreekt steeds d'r volledige naam uit, net zoals in het boek. Je merkt echt de gelijkenissen tussen boek en film. En da's goed.
Het speelt helemaal geen rol dat ik dit erbij vermeld, maar ik let nu eenmaal op details. Ik zag enkele schoonheidsfoutjes.
(Van Houten dronk z'n sterke drank leeg, camera wijst naar Augustus en Hazel, camera terug naar Van Houten en hij drinkt nog eens z'n glas leeg. Terwijl het niet bijgevuld was)
Voor wie houdt van romantische drama's: deze film staat weldra op nummer één en iedereen zal er laaiend enthousiast over zijn. De geruchten zijn correct. Hij is goed. Aanrader. Sowieso. (Pssssst. Vergeet je zakdoeken niet)
Shailene Woodley neemt de rol van Hazel Grace op zich. En dat deed ze erg knap. Ook haar partner Ansel Elgort, die Augustus Waters speelt, is ook niet slecht. (Hoewel ik Joshua Brand ook graag deze hoofdrol had zien spelen). Samen vormden ze een mooi duo in deze verfilmde versie van The Fault In Our Stars.
- Hanne Van den Abeele
